فاز النص بعد ترجمته الى اللغة الهولندية بجائزة الشرف من الأمم المتحدة
الخبر منشور في صحيفة فولكسرنت الهولندية
http://www.volkskrant.nl/buitenland/
ندى عشتار
وجع من وطن
ووطن من وجع
وسحر بابل
ولدت ندى في تابوت كانت ممددةً فيه و هادئة و مطمئنة ، كالنفس الراجعة إلى ربها وجميع من حولها كانوا يتحركون بانفعال وخوف عرفت ندى أنهم يتصرفون على أنها ميْتة استغربت ذلك حاولت النهوض ترددتْ ندى بعد قليل أعجبتها اللعبة أجل لعبة الموت اكتشفت أن الموت لعبةٌ مسليةٌ شيئاً فشيئاً يهدؤون ، ويبدؤون بالتصرف كلٌ حسب علاقته بالميت ...الذي هو ندى ندى اكتشفت أشياءً وهي ميتة
المعتقل .
...
الرجل القذر الذي اغتصب النساء الباكيات أسنانه المصفرة من أثر التبغ والحشيش رقبتة الغليظة وملابسه الوسخة أبخرة تعرقه متمازجة متماسكة بقايا شعر فتاة اخرى أسفل ذقنه روائح الدم والغريزة تملأ المكان نساء بوجوه حزينة يختلط عرقهن بروائح المكان والقليل من النور المتسلل القليل من النور القليل . . وندى في اخر الدهليز عراقية مقيدة وثديها يقطر حبا ولذة الرجل القذر الذي اغتصب النساء الباكيات اخذها عنوة فانهدل ثدياها مثل قربتين فارغتين من حليب الشهوة ركل فخذها برجله صفعها بيده بين سيقانها النحيلة فانفتحت له بوابات حدائقها يدها المربوطة الى اخر ظهرها تؤسس علاقة دموية مع القيد الرجل القذر الذي اغتصب النساء الباكيات مص ثديها الأيمن فخَبر طعم الزمبق ورضع الأيسر فغطس في رحيق لم يعرفه بعد اشتعلت وحشيته وندى تصرخ مستغيثة حاول كتم انفاسها بيده صفعها... وبفمه . استحلب لسانها ... فتطهر حلقه القذر لو انه اكمل اكثر لقتلها مختنقة ... انزل حليبه الساخن وارتفع مثل جبل وندى مهشمة تحته تبكي
هو ثقب في التابوت تنظر منه ندى وتكتشف كيف يتبول السمك في البحر دون ان يشعر قالت ندى سأتعلم الاحتمال وكيف تتنفس غيمة خضراء تنهيدة الأرض المنسية ملء الشهقة المبحوحة أو ملئ الشاطئ الذي استضاف دمي الظامئ للمطر والشاهد المغتال بين الموجة ورجعها ندى ... اهزوجة سومر ندى ... مرثية حاضر ندى ... تبث حدودها قافلة القزح وأزقة مشغولة بالأسماء وها هي تنتقي لنا شجرا يغني الم الضياع وتنهض من كل الدروب لجسدها اثم اللذة المستحيلة لجسدها غواية الغيم وندى تنتظر شهقة مبحوحة لصيحتها المتربصة بالشذا كذاكرة غابة شربت لتوها أنخاب لونها وتدفق الضحكات بحضن الوطن البعيد
يا عراق
يا عراق
يا عراق
ولا احد يجيب ........
وندى في التابوت تفتح على صدرها كرزتان ... قالت الاولى ما أصعب الحصار وراء الظلام.. قالت الثانية ما رأيك ندفع قشرة الثوب لنرى من هم في النور أرهفت ندى لوشوشتهما.. ضحكت وقررت معاقبتهما فشدت عليهما حمالة صدر ضيقة قالت الاولى : يا لها من قاسية عاقبتنا بالعتمة حتى لا نحلم.. قالت الثانية هل تحرك فيك دبيب يشبه الخدر؟ قالت الاولى اصمتي كي لا تنزل بنا عقوبة أشد.. ضحكت ندى ودخلت الحمام.. تعرت أمام المرآة.. حملت الكرزتين على كفيها وتساءلت كيف تكورا وتفتحا في غفلة منها وتساءلت عن سر دبيب غامض بات يراودها ولم تكن قد انتبهت من قبل الى فتنة جسدها ضحكت ندى وعادت للتابوت تمارس موتها من جديد
وتفكر .... اي وغد سعودي هذا الذي يكتب عني والاوغاد... مثل نخلاتٍ قديمة يرحلون بهدوء ... ويهجرون الاحلام أحلامنا التي أودعنا فيها الحرية .. تمر مثل لهب الانفجار في البصرة او في الرمادي هذا الوغد السعودي لم يمت له قط او كلب او بعير فيما نصف سكان وطني تحت التراب ونصفهم الاخر مشردون على قارعة الكرة الارضية ندى تضحك .... تنتابها القشعريرة وهي تركب الموت الموت الذي يمر بالبلاد يمر في الجيران .... ثم لا يعود
تشعر بهسيس الغرباء ندى داخل التابوت ومن ثقب ضيق تتنفس الهواء وتنظر تتنهد حسرة على ضياع الساعات وتتأوه ... الثقب الضيق سد بشيء ما تختنق ندى داخل التابوت انه احد الضيوف جلس على التابوت وسد الثقب تموت ندى ودموعها تغسل الماء
رشدي الغدير
كتب هذا النص من اجل ندى اتمنى من الله ان يمن عليها بالشفاء وان تعود الى وطنها roshdi_r@hotmail.com
..................
بقلم ندى
الترجمة الى اللغة الهولندية
.........
aan Nidaa, Eshtar
het lied van Somar
Nidaa
pijn van land
en
land van pijn
geboren in een kist
daar lag ze in alle rust
als een keerende ziel naar haar god
iedereen om haar heen bewoog in onrust
en angst
ze wist dat ze zich gedragen als ze dood is
ze vond het vreemd
probeerde op te staan
aarzelde
ietsjes later
vond ze het leuk
ja de spel van de dood
ze vond het interesant
langzamer hand begon de rust te keren
ze beginnen te gedragen ieder naar zijn relatie
met de dode
Nidaa
in haar dood vond ze dingen
de gevangenis
dat leleke man die de huilede vrouwen verkrachtte
zijn tanden die door de rook geel zijn geworden
zijn dikke hals en vieze kleren
zijn harde vaste geur
haar resten va een andere meisje onder zijn kin
geuren van bloed en verlangen verspreiden zich
weg getrokken gezichten van verdrietige vrouwen
hun zweet vermengt zich met de geuren van de plaats
iets van licht
licht dat buitenspel binnen komt
iets van licht
nidaa aan het einde van de gang
vast gebonden Irakeese en haar borst druipt liefde en verlangen
dat leleke man die de vrouwen
verkrachtte
nam haar
haar borsten vielen uit een
als lege zakken
sloeg haar met zijn been
met zijn hand
opende hij haar benen
vond haar tuinen
haar handen vast gebonden
maakten een bloed verband met de boeien
dat leleke man die de vrouwen
verkrachtte
zoog aan haar rechter borst
leerde de smaak van bloemen
hij zoog aan de linkse en vond een smaak
de smaak die hij nog niet kende
zijn beest is opgestaan
en zij schreeuwde
hij dwong haar stil te wezen
zoog aan haar tong
zijn vieze mond
werd verschoond
ze stikte bijna als hij verder ging
hij kwam klaar
stond op als een berg
en Nidaa
in de vergetenheid onder hem
huilend
het was maar een gat in haar kist
waardoor ze naar buiten kon kijken
en ontdekken
hoe vissen plassen in de zee
zonder te weten
zonder te voelen
ze zei ik zal leren
hoe te verdragen
ik zal leren hoe een groene wolk adem haalt
de zucht van een verlaten land
de stille schreeuw
of de strand die de gastheer was
voor mijn dorstige bloed voor de regen
de dode alibie tussen de strand en zee
Nidaa het lied van Somer
Nidaa de schreeuw van dood
ze zendt haar grenzen
overal
opzoek naar namen
op zoek naar bomen die zingen
het lied van verdwaaldheid
ze staat op van alle wegen
naar haar verlangende lijf
dat lijf die het verlangen van de wolken
ze wachtte op haar schreeuw
ze wachtte
als de herinering van een woud
die net zijn kleuren opdronk
ze wachtte als de lach
in haar verlaten land
Irak
Irak
Irak
geen antwoord
geen gehoor
terwijl ze in de kist
twee kersje openden zich op haar borsten
de eerste zei
wat is het moeilijk om gebonden te zijn
in het donker
de tweede zei
zullen we de jurk weg deuwen
en kijken
wie er in het licht staat
Nidaa hoorde dat
ze lachtte en besloot hun
de les te leren
ze trok haar borsthanger strakker
wat is ze hard zei de eerste
ze kiest voor het donker
om ons de droom
te weigern
de tweede zei
voel je ook iets bewegen
in je
iets wat lijkt op de slaap??
hou je mond
zei de eerste
straks doet ze ons nog meer pijn
Nidaa lachtte
ze liep de badkamer in
voor een spiegel
kleedde ze zich uit
ze hield haar borsten vast
en vroeg zich
hoe zijn ze ongemerkt zo groot geworden
waar was ik al die tijd
ze vroeg zich
wat is dat verlangen
ze had niet in de gaten hoe schoon haar lijf is
ze lachtte
en
keerde terug
naar haar kist
om weer dood te zijn
ze dacht
wie is die Saudier die haar beschrijft
is hij als de oude palm bomen
die in stilte ons verlaten
de dromen verlaten
de dromen die
ons
vrijheid
dragen
ze ging als de bommen hite
langs Basra
of Ramadi
die Saudier kende geen dood
ook niet van een kat
ook niet van een kameel
terwijl de helft van mijn land genoten
onder de grond ligt
onder de puin
en de andere helft
verdwaald
over de aarde
ze trilde terwijl ze in de dood stapte
de dood
die langs het land gaat
lags de buren
en
komt niet terug
ze voelde
de vreemden pratten
zij in de kist met
een keine gat
haar enige weg naar lucht
ze ademt en kijkt
via dat gat
ze zucht
over de verdwaalde uren
iets dichtte het gat
Nidaa verstikt
in de kist
een van de gasten
zat op de kist
nidaa is dood
en haar tranen verschonen
het water
Roshdi